Przedimki angielskie

Przedimki angielskie a, an i the — informacje ogólne

W języku angielskim występują tzw. przedimki (articles), czyli określniki stosowane przed rzeczownikiem w funkcji klasyfikującej lub wskazującej. Wyróżnia się przedimki: nieokreślony (a/an) i określony (the) oraz dodatkowo tzw. przedimek zerowy, czyli po prostu brak przedimka.

Przedimek angielski a/an/the jest dość łatwy w zastosowaniu. Chociaż lepiej byłoby powiedzieć, że zasady stosowania przedimków są z jednej strony bardzo proste (zobacz informacje poniżej), a z drugiej strony skomplikowane, ponieważ bardziej szczegółowe reguły bywają zawiłe.

Co to znaczy, że przedimek a/an jest nieokreślony, a the jest określony

Przedimek angielski a/an/the pełni w zdaniu kilka funkcji, którym odpowiadają określenia wymienione w tytule. Przedimek a/an nazywa się nieokreślonym, ponieważ stosujemy go w takich przypadkach, gdy mówiąc nie mamy na myśli żadnej szczególnej, konkretnej rzeczy. Nie określamy, że mówimy właśnie o tym lub tamtym przedmiocie naszego zainteresowania, np. kocie sąsiada lub samochodzie, który sąsiad ostatnio kupił, tylko np. o jakimś bliżej nam nieznanym kocie, który wszedł nam na podwórko i narobił szkód, np. Yesterday, a cat came to my backyard and devastated my flowers.

Ponieważ w przykładowym zdaniu po raz pierwszy mówimy o tym kocie, użyliśmy przedimka nieokreślonego a. Możemy jednak ciągnąć naszą opowieść dalej. Od tej chwili już znamy tego kota, wiemy o którego osobnika chodzi — tego, który nam zniszczył kwiaty, a więc od tej pory w odniesieniu do niego używamy przedimka określonego the. Ten kot jest już nam znany, a więc nasze drugie zdanie na jego temat może być następujące: The cat that devastated my flowers yesterday was really beautiful.

Podstawową różnicę w zastosowaniu między przedimkami angielskimi a/an/the można zrozumieć zapamiętując, że przedimek a/an jest znaczeniowo zbliżony do takich polskich słów, jak pewien, jeden itp., natomiast the można kojarzyć ze słowem ten.

Kiedy stosujemy przedimek angielski a/an/the

Przedimek nieokreślony a/an stawiamy przed rzeczownikami policzalnymi w liczbie pojedynczej (jest on związany znaczeniowo z liczebnikiem one). W liczbie mnogiej w miejscach, w których w liczbie pojedynczej byłby przedimek nieokreślony, nie używa się żadnego przedimka lub inaczej mówiąc używa się przedimka zerowego.

Przedimek określony the może wystąpić przed każdym rodzajem rzeczownika zarówno w liczbie pojedynczej jak i mnogiej.

Często w jednym zdaniu użyte zostają oba rodzaje przedimków. Jest tak np. wtedy, gdy mówienie o jednej rzeczy nasuwa nam automatycznie myśl o innej, z nią związanej, np.: I wanted to buy a pair of shoes but the price was too high. Kiedy mówimy o kupowaniu czegoś, to natychmiast nasuwa nam się na myśl cena. Ta sama zasada zastosowania przedimków odnosi się także do innych dziedzin życia.

Kiedy używamy a, a kiedy an

Przedimek nieokreślony a używamy przed rzeczownikami, które rozpoczynają się spółgłoską, a an — samogłoską. Uwaga

Opisywana zasada nie odnosi się do pisowni, tylko do wymowy. Czyli taka forma jest niepoprawna: an UFO, a taka jest: an hour.

Przedimek an jest także wymawiany przed wyrazami, które rozpoczynają się od spółgłoski h. Jest to dopuszczalne w wyrazach, w których pierwsza sylaba nie jest akcentowana, np.: an hotel.

Funkcje przedimków

Funkcja klasyfikująca (generic meaning)

W funkcji klasyfikującej może wystąpić zarówno przedimek nieokreślony a/an, jak i przedimek określony the. Funkcja klasyfikująca polega na tym, że mówiąc o czymś nie mamy na myśli żadnych konkretnych przypadków tylko uogólniamy, np.: Tigers are dangerous — przypadek ogólny — ogólnie tygrysy są niebezpieczne. Nie mamy na myśli żadnego szczególnego osobnika tego gatunku. Inny przykład: Computers are very useful — nie mamy na myśli jednego komputera, tylko komputery w ogóle.

W funkcji klasyfikującej częściej spotykany jest przedimek nieokreślony (a/an przed rzeczownikami policzalnymi w liczbie pojedynczej) lub przedimek zerowy (przed rzeczownikami w liczbie mnogiej i przed rzeczownikami niepoliczalnymi).

Przedimek określony the w funkcji klasyfikującej może jednak wystąpić w pewnych szczególnych przypadkach. Jest to możliwe w formalnych lub akademickich tekstach, np. zdanie The tiger is dangerous ma podwójne znaczenie:

• Ten tygrys jest niebezpieczny (tygrys którego znamy, np. z pobliskiego ZOO)
• Tygrys jest niebezpieczny (ogólnie tygrysy są niebezpieczne)

Funkcja identyfikująca (identifying meaning)

W funkcji identyfikującej także mogą wystąpić różne przedimki. W zdaniu There is a tiger in my house przedimek a został użyty w funkcji identyfikującej, ponieważ zawęża liczbę tygrysów, o których mowa do jednego osobnika. Zdanie The tigers are dangerous oznacza, że mamy na myśli jedną konkretną grupę osobników tego gatunku.

Rozważamy przypadek grupy tygrysów, które znamy i o których wiemy, że są niebezpieczne — jest to funkcja identyfikująca, ale tym razem przedimka określonego the.

Godne zauważenia jest także to, że przedimek określony the nie jest używany w znaczeniu wszystkie. W takim przypadku stosujemy przedimek zerowy, np.: Flowers are beautiful — mamy na myśli, że wszystkie kwiaty są piękne. W zdaniu The flowers are beautiful mamy na myśli, że tylko te kwiaty, o których mówimy są piękne, a nie ogólnie wszystkie kwiaty.