Czasy angielskie

Czasy angielskie — czas gramatyczny

Czasy angielskie a dokładniej pojęcie czasu w języku angielskim jest złożone. W sensie ogólnym w jezyku angielskim wyróżniamy następujące czasy: przeszły, teraźniejszy i przyszły. Natomiast w sensie ściśle gramatycznym w języku angielskim wyróżnia się tylko dwa czasy (tenses): przeszły i teraźniejszy.

Formy czasów przeszłego i teraźniejszego są wyrażane za pomocą specjalnych końcówek czasowników, np.:

Maria watches TV every evening (czas teraźniejszy)

Maria watched TV yesterday evening (czas przeszły)

Czas przyszły w języku angielskim wyraża się nie za pomocą specjalnych końcówek, a przy użyciu czasowników modalnych (np. will) i różnych struktur gramatycznych. Dlatego też czasów przyszłych w gramatyce języka angielskiego ściśle rzecz biorąc nie określa się mianem tenses. Jednak dla uproszczenia w artykułach dotyczących wyrażania przeszłości, teraźniejszości i przyszłości posługujemy się pojęciem czas.

Aspekt

Obok czasu gramatycznego drugim ważnym pojęciem dotyczącym wyrażeń czasowych jest aspekt. Podczas gdy czas ogólnie umiejscawia zdarzenie w przeszłości, teraźniejszości lub przyszłości, aspekt opisuje sposób czy charakter trwania lub wystąpienia tego zdarzenia.

• 

W języku angielskim wyróżnia się dwa podstawowe aspekty: perfect i progressive (nazywany też continuous) oraz czasami jako osobny aspekt traktuje się połączenie aspektów perfect i progressive, jak np. w czasie Past Perfect Progressive. Dodatkowo mówi się też czasami o aspekcie neutralnym. Jednak ściśle rzecz biorąc dwa podstawowe aspekty w gramatyce języka angielskiego to perfect i progressive.

[1] Maria goes to school.

[2] Maria returned from school.

[3] Maria has gone to school.

[4] Maria is going to school.

W zdaniu [1] użyty jest czas teraźniejszy, o czym świadczy końcówka -es czasownika go.

W zdaniu [2] użyto czasu przeszłego Past Simple, o czym świadczy końcówka -ed czasownika.

W zdaniu [3] użyty został czas przeszły z aspektem perfect, o czym świadczy użycie czasownika pomocniczego has i czasownika w formie imiesłowu czasu przeszłego. Użycie aspektu perfect oznacza, że czynność mimo że rozpoczęła się w przeszłości, to trwa do tej pory lub jej skutki są teraz widoczne, np. Maria poszła do szkoły i dlatego nie ma jej w domu.

W zdaniu [4] użyty został aspekt progressive, ponieważ opisywana czynność jest w trakcie trwania, tzn. Maria właśnie w tej chwili idzie do szkoły.

Aspekt perfect zawsze składa się z odpowiedniej formy czasownika posiłkowego have i imiesłowu czasu przeszłego (potocznie tzw. trzecia forma czasownika), a aspekt progressive z odpowiedniej formy czasownika to be i imiesłowu czasu teraźniejszego (czasownik z końcówką -ing).